आफैं सन्चालक रहेको मिडिया हाउस नेपाल टाइम्स मिडिया प्रालि विराटनगरका सन्चालक तथा उद्योगी अरुणकुमार राठीले केही दिन अघि प्रहरीमा यही मिडिया हाउसका अर्का सन्चालक सिराह ४ स्थायी घर भइ विराटनगर ६ बस्ने शहेन शाह भनिने अब्दुल खताबले आफूलाई अपहरण गरेर फिरौती मागेको भन्दै प्रहरीमा किटानी जाहेरी दिएका छन् ।

तर, प्रहरीले खताबलाई अहिलेसम्म पक्राउ गरेको छैन । उनलाई पक्राउ नगरेपछि विराटनगरका उद्योगी व्यवसायीहरुका विभिन्न संघसंस्थाले विरोध जनाएका छन् ।

नेकपा एमालेबाट प्रदेशसभाका लागि मोरङ ६ (२) का समानुपातिक उम्मेदवारसमेत रहेका राठीलाई खताबले पहिले सामाजिक सन्जालका लागि भिडियो बनाउने भन्दै भेट्न बोलाएर अपहरण गरेको राठीले दाबी गरेका छन् ।

यही विषयमा राठीले फरकधारसँग लामो कुराकानी गरेका छन् । उनले फरकधारसँग सुनाएको कुराकानीको सारसंक्षेपः

मेरो खताबसँग आजभन्दा दुई, साढे दुई वर्षअघि भेट भएको हो । त्यति बेला उनीसँग विज्ञापनको सिलसिलामा भेट भएको थियो । विराटनगरमा उनले नेपाल टाइम्स नामको मिडिया चलाएका थिए । त्यही मिडियामा विज्ञापन लिनका लागि उनी मसम्म आइपुगेका थिए ।

भेटघाटपछि सम्बन्ध राम्रै हुँदै गयो । उनी मिडिया चलाउनका लागि ठूलो आर्थिक समस्या पर्न थालेका थिए । त्यसपछि उनले मलाई पार्टनरसिप गरौँ भन्ने अफर लिएर आए ।

मिडियामा राम्रो फाइदा छ, तपाईंका धेरै प्रोडक्ट छन्, त्यसले पनि मार्केटिङको राम्रो अवसर पाउँछ भन्ने प्रलोभन मलाई देखाएका थिए । तर, उनको कम्पनीको हरहिसाब केही राम्रोसँग राखिएको थिएन । त्यसले गर्दा के कसरी लगानी गर्ने भन्ने समस्या पर्यो । अन्तिममा हामीले त्यो कम्पनीको भ्यालुएसन एक करोड गर्यौँ । हामीले त्यसमा २० प्रतिशत सेयर लिने भयौँ । २० प्रतिशत बराबरको रकम मैले खताबलाई दिएँ ।

योबीचमा हाम्रो सम्बन्ध त्यस्तो नराम्रो थिएन । उनको र मेरो परिवारको सम्बन्ध पारिवारिक जस्तै बनिसकेको थियो । म, मेरो भाइ र मेरो छोरासँगसमेत उनको राम्रो सम्बन्ध थियो । हाम्रा विभिन्न प्रोडक्ट तथा स्कुलहरुको भिडियो उनले बनाउने गरेका थिए ।

मिडिया आफ्नै हिसाबले चलिरहेको थियो, त्यसमा मैले त्यति धेरै चासो दिइरहेको थिइनँ । यसबीचमा स्थानीय तह निर्वाचन र प्रतिनिधि सभा तथा प्रदेश सभा निर्वाचन भए । निर्वाचनको समयमा खताबकै आग्रहमा केही नेताहरुसँग मैले भेट गराइदिएको थिएँ । तर, मैले यसको अन्तर्वार्ता गरौँ, यसको नगरौँ लगायतका केही कुराहरु पनि गरेको थिइनँ ।

यसमा मैले लगानी गरेको भए पनि खासमा त्यस्तो धेरै चासो यसमा दिन्नथेँ । 

प्रतिनिधि सभा तथा प्रदेश सभा निर्वाचनमा मलाई पनि नेकपा एमालेले प्रदेश सभामा समानुपातिकको सूचीमा राखेको थियो । निर्वाचन भएको केही दिनमै मलाई खताबले भने– तपाईं समानुपातिकमा पर्ने र सांसद हुने ९० पर्सेन्ट सियोर भइसक्यो, एउटा भिडियो बनाऔँ । उनले सूर्यका उदाउँदै गरेको पृष्ठभूमिमा भिडियो खिच्ने र त्यसलाई आफ्नै मिडियाबाट रिलिज गर्ने बताएका थिए । मैले केही दिनसम्म यसलाई बेवास्ता गरेँ । अन्तिममा गत साता मंगलबार मैले यसलाई स्वीकृति जनाएँ । उसले आफ्नै मिडियामा भिडियो हाल्दा त्यसबाट माइलेज राम्रो हुने र पछि मसँग समय नहुन सक्छ भन्दै छिटो यो भिडियो सुट गर्ने कुरा गरेको थियो ।

गत मंगलबार मैले ओके भनेँ । बुधबार विहान म मंगलबार नै सल्लाह भएअनुसार घरबाट निस्किन लागेको थियो, उसको फोन आयो । उसले गाडीमा पर्दैन, त्यहाँ नै त हो, स्कुटीमा जाऔँ भनेपछि म चिया पनि नखाइ घरबाट निस्किएको थिएँ । 

केही समयअघि मसँग पनि सल्लाह भएअनुसार यो मिडियाका लागि नयाँ कार्यालय हामीले बनाएका थियौँ । पाँच महिनाअघिबाट मिडियाको काम यहाँ नै गर्न थालेका थियौँ ।

नयाँ अफिसमा हामी पुग्यौँ, भिडियो छायांकन पनि भयो । त्यहाँ एउटा नवयुगसहितको नारा लेखिएको ब्यानर थियो, म केही परबाट हिँडेर त्यहाँ आएँ । दुईतीन पटकमा यो फुटेज छायांकन गरियो ।

त्यहाँ छायांकन भएपछि पुरानो अफिसको छतमा जाऔँ, त्यहाँ सूर्य उदाएको राम्रो सिन आउँछ भनेर उसले भन्यो । मलाई पुरानो अफिस त छोडिसकेको थियो कि भन्ने लागेको थियो । यसबारे म त्यति अपडेट थिइनँ ।

त्यहाँ हामीले छतमा सुुटिङ गर्यौँ । छायांकन सकिएपछि अब मेरो बोली रेकर्ड गर्ने भन्ने कुरा भयो । पुरानो अफिसको रेकर्डिङ रुममा हामी गयौँ, त्यहाँ एउटा काठको सिंगल सिटर सोफा थियो । म त्यही सोफामा बसेँ ।

मैले आफ्नो कुरा बोलिसकेको मात्र के थिएँ, त्यहाँ अर्को एक जना मान्छे पनि आयो । 

कोेठामा एउटा तार थियो, सोफाको छेउमा । तर, मैले त्यसलाई बेवास्ता गरेँ, पुरानो अफिस छोडिसक्दा त्यहाँ नै त्यो तार छोडेको होला भन्ने लाग्यो ।

मैले बोलिसकेको मात्र के थिएँ, खताबले इशारा गरेपछि त्यहाँ भएको त्यो अर्को मान्छेले सोफाको डिलमा मेरो हात बाँध्न थाल्यो । अनि मलाई हिन्दीमा भन्यो– चुपचाप लागेर बस्नु, जे गर्ने हो हामी गर्छौँ । मैले प्रतिकार गर्न खोजेको खण्डमा मलाई गोली हानिदिने पनि उसले धम्की दियो ।

म झसँग भएँ । अनि बल्ल मैले उसले मलाई भेटेदेखि बोकिरहेको झोला हेरेँ । त्यसमा रिभोल्भर पो छ कि भन्ने मलाई पर्यो । यो सोचले मलाई झन् झसँग बनायो ।

त्यहाँ मैले आफू उम्किएर भाग्न प्रयास गरेँ, भगवानहरु सबैलाई सम्झिएँ । अनि म भाग्न खोज्दा त्यहाँ ती दुई जना र मबीच घम्साघम्सी भयो । घम्साघम्सीमा म बजारिएँ । एकैछिन बेहोस जस्तो भएको महसुस भएको थियो ।

केही बेरमा नै उठेर म भाग्न खोजेको थिएँ । तर, फेरि घम्साघम्सी भयो । घम्साघम्सी हुँदा मेरो छाती सोफाको काठमा ठोक्कियो, त्यसपछि म डाउन भएँ ।

म लडेपछि उनीहरुले खुट्टाको सोफामा मेरा दुवै खुट्टा बाँधे, हात बाँधे र बीचमा छातीमा पनि पछाडि लगेर तारले बाँधे ।

त्यसपछि खताबले भन्यो– मेरो काम सकियो, अब मैले ह्यान्डओभर गर्ने हो, मेरो जिम्मेवारी यहाँसम्मको मात्रै थियो । उसले यति भनिसकेपछि म झन् चिसो भएँ, मनमा चस्को पस्यो ।

मैले झट्ट तुलसी अग्रवाल दाजुको अपहरणको कुरा सम्झिएँ, उहाँले भारतमा सेल गरेको विषयमा बताउनु भएको थियो । मेरो मनमा पनि अनेक कुरा खेल्न थाले । उहाँको प्रसंग सम्झिएँ पनि मैले माइन्ड मेकअप गरेँ– यो कुरालाई यहाँ नै मैले टुंग्याउनु पर्छ । यस्तो किन पनि भने मलाई यहाँबाट मलाई भारत पठायो भने फिर्ता आउन सक्ने सम्भावना कम हुन्छ भन्ने लागेको थियो ।

अनि मैले भने– जे लिनुपर्छ, यहाँ नै लिनु ।

त्यति बेला खताब बाहिर जाँदै आउँदै गरिरहेको थियो । ऊ अरु कोहीसँग बारम्बार फोनमा कुरा पनि गरिरहेको थियो । उसले नेपालीमा नै फोनमा कुरा गरिरहेको सुनेर मैले यसमा अरु पनि संलग्न रहेछन् भन्ने अनुमान गरिसकेको थिएँ ।

त्यसपछि उसले आफूले किन्न लागेको गाडीको लोनमा पनि मैले साइन नगरेको भन्ने प्रसंग निकाल्यो । मैले आफूले छोरालाई त गाडी नदिएको प्रसंग निकालेँ । अनि मैले भनेँ– यो त तपाईंकै खर्च नबढोस् भनेर पो मैले गरेको हो, पछि नेपाल टाइम्सबाट नै कमाएर तपाईंले जे किने पनि त भयो ।

उसले गाडीको लोन गर्न लागेको प्रसंग डेढ दुई महिना अघिको हो । उसले पहिले मेरो छोरासँग यो प्रस्ताव गरेको थियो, मैले छोरालाई गर्न नहुने बताएको थिएँ । पछि मसँगको प्रस्ताव पनि मैले इन्कार गरेको थिएँ । उसले निकाल्ने गाडीको लोनमा हामीले साइन गर्ने र उसले नै त्यसको मासिक किस्ता तिर्ने प्रस्ताव ल्याएको थियो ।

त्यहाँ मैले तत्काल बुद्धि पुर्याएर उसलाई भनेँ– मैले घरमा नेपाल टाइम्सको अफिसमा खताबजीसँग जान्छु भनेर आएको छु, त्यसैले मलाई भोलि केही भयो र तेस्रो कोही मान्छे भएको ठाउँमा पठायौ भने तिमी नै फस्छौँ, तिमीले जोसँग कुरा गरिरहेका छौँ, उसलाई क्याप्चर गर्न सकिनँ भन तिमीलाई जे चाहिन्छ यहाँ नै लिनू ।

ऊ फेरि फोनमा कुरा गर्दै बाहिर निस्कियो । भित्र आएपछि मैले फेरि भनेँ– तिमीलाई यहाँ जे लिनु छ, यहाँ नै लिनु ।

उसले हिन्दीमा सोध्यो– कित्ना दिएँगे आप ?

मैले आफूसँग धेरै पैसा नभएको बताएँ । अनि भनेँ– मेरो एकाउन्टमा अहिले १५ लाख रुपैयाँ छ, म त्यो तत्काल दिन सक्छु । उसले कुनै जवाफ दिएन । 

केहीबेरमा उसले एक करोडको डिमान्ड गर्यो ।

मसँग त्यति पैसा नभएको मैले बताएँ । अनि मैले उसलाई अहिले तत्काल मैले १५ लाख दिन सक्ने र अर्को १५ लाख एक सातामा दिन सक्छु भनेँ । मैले सापटी मागेर भए पनि यो रकम दिन्छु भनेको थिएँ । 

उसले मान्यो । अनि उसले मलाई बाँधेको तार त्यो अर्को मान्छेलाई खोल्न लगायो । पछि थाहा भयो, त्यो अर्को मान्छे उसको ड्राइभर रहेछ । मलाई स्कुटीमा पिकअप गरेपछि उसको गाडी हामी पछाडि पछाडि आएको रहेछ ।

मैले एक सातामा अर्को १५ लाख दिन्छु भनेपछि ऊ अलिक विश्वस्त भयो । मलाई बाँधिएको तार खोलियो, ती दुवैजना मिलेर मलाई अर्को कोठामा लगे ।

अनि त्यहाँ उसले भन्यो– तपाईं कुल हुनुहोस् ।

अनि थप्यो– आप त निडर आद्मी है, लेकिन यो बात आप्नी वाइफको भी नबोले । आप निडर आद्मी है ।

त्यहाँ केही बेर बसेपछि उसले मलाई फेरि नेपाल टाइम्सको नयाँ अफिसमा लग्यो । त्यहाँ उसले मलाई चेक मगाउन लगायो । यसअघि नै उसले आफूले नेपाल टाइम्सको नाममा चेक लिने बताएको थियो । 

मैले मेरो चालकलाई फोन गरेँ, मेरो ड्रअरमा भएको चेक लिएर आउन लगाएँ । 

मेरो गाडी आइसके पछि हामी बाहिर निस्कियौँ, मैले गाडीमा बसेर नै नेपाल टाइम्सको नाममा १५ लाखको चेक काटेँ । त्यहाँबाट निस्किएर म सोझै घर गएँ । आराम गर्छु भनेर पल्टिएँ ।

त्यो दिन मेरो भाइ एउटा पारिवारिक काममा भारत गएको थियो । ऊ दुई दिनपछि आयो । दुई दिनसम्म मैले यो कुरा बाहिर कसैलाई भनेको थिइनँ । आफ्नो मोबाइल र इन्टरनेट कनेक्सनसमेत बन्द गरेर म बसेको थिएँ । 

भाइ आएपछि ऊ र यहाँका केही साथीभाइसँग मैले सल्लाह गरेँ । खताबले यहीबीचमा पनि मलाई फोन गरेर यो कुरा बाहिर ल्याए नराम्रो हुने चेतावनी दिइरहेको थियो । भाइ र साथीभाइसँगको सरसल्लाहपछि मैले प्रहरीमा खताबविरुद्ध किटानी जाहेरी दिएको छु । मलाई विश्वास छ, नेपालको कानुनले ममाथि न्याय गर्नेछ ।